Dag 17 Santiago de Compostela

Hallo allemaal,
Zoals beloofd nog een laatste verslag van deze Camino, nu fijn op een computer!
Het aankomen in Santiago was vertrouwd en weer bijzonder. Ik ontmoette meteen allerlei bekenden op het plein. Ik hoorde direct luid mijn naam en daar waren ze weer, de twee jonge Duitse vrouwen. Ook de Nederlandse zat al op het plein en de grote Duitse groep kwam na enige tijd ook aan. Ook deze twee dagen heb ik me geen moment verveeld. Lopend door de stad kom je regelmatig weer bekenden tegen. Vrijdagavond hebben we met achten gegeten, vanavond weer met drie.
Graag vertel ik nog over enkele bijzondere ontmoetingen.
Bianca uit Engeland, zij lag op haar knieën op de weg (gelukkig een rustig weggetje) en toen ik dichterbij kwam, zag ik dat ze probeerde een hommel op twee bloemen te schuiven. De hommel was volgens haar uitgeput en zou zeker opknappen als hij at. Ook goot ze wat water naast het beestje. Toen de hommel op de bloemen zat, pakte ze héél voorzichtig de stengels en bracht heel langzaam de hommel met bloemen en al naar de rand van de weg. En hij lag nog niet in het gras, of de hommel steeg zeer energiek op en vloog hoog weg. Bianca was euforisch, ze had hem gered! We liepen samen verder en snel zagen we twee katten. Meteen haalde ze twee kuipjes tonijn uit haar rugzak en legde die voor de katten neer, die zich er snel tegoed aan deden. Ze vertelde dat ze altijd voer voor dieren bij zich heeft en geen dier voorbij kan gaan zonder dat voer te geven.
De Fransman met de kaarten met engelen en woorden over wie ik al vertelde, zorgde voor een bijzondere avond. Gisteren kwam ik twee Duitse vrouwen tegen die ook kaartjes getrokken hadden en ze waren er nog vol van.
Lena uit Groenland die na de gezamenlijke maaltijd in Portela opstond en een Groenlands lied zong.
Een Amerikaanse die ik vandaag ontmoette, zij reist al twee jaar in Europa rond en werkt als ingenieur in vluchtelingenkampen. Nu wilde ze naar Zuid-Soedan om daar haar kennis in te zetten.
De twee Duitse jonge vrouwen die ik regelmatig ben tegengekomen en elke keer luid mijn naam roepend mij begroetten en tegen anderen zeiden dat ze mij 'toll' vinden.
De Nederlandse doorzetter die ondanks veel blaren en pijn Santiago gehaald heeft. Ook haar ben ik meerdere keren onderweg tegengekomen. Met haar en de Groenlandse heb ik vanavond nog gegeten, we zagen elkaar weer in Santiago.
De hospitalero in Portela die een Duits meisje dat écht naar de dokter moest, maar niet wilde, heeft overtuigd door te zeggen dat Santiago er in de toekomst ook nog voor haar zal zijn, dat het gaat om de weg en niet het einddoel van de tocht, dat zij blijkbaar al zoveel had geleerd, dat het voor nu voldoende was. En met deze woorden haar kon troosten en haar ertoe kon brengen inderdaad met de bus naar de volgende plaats en de dokter te gaan.
Deze week heb ik via app contact gehad met Esther uit Ierland die ik vorig jaar ontmoet heb. We hebben elkaar toen hier in Santiago ontmoet bij de Engelse mis. Deze mis is heel bijzonder omdat aan de aanwezigen op meerdere momenten gevraagd wordt een bijdrage te leveren door iets te zeggen, iets voor te lezen of een kaars aan te steken. Na die mis zijn we vorig jaar met enkele anderen en de Filipijnse priester koffie gaan drinken. Ze vroeg of ik hem, als ik hem eventueel zou zien, de groeten wilde doen. En hij was er vandaag, herkende mij, kende Esther ook nog.
Een Australisch echtpaar met dochter die me vandaag zo maar aanspraken en met wie ik een hele tijd gezellig heb gepraat.
Ook ben ik onderweg zeker 5 keer een Duits echtpaar tegengekomen en ook weer hier in Santiago.
Een vrouw uit Canada die in een natuurreservaat woont en je uitnodigt haar mooie land te komen bekijken.
Zo ontmoet je mensen van over heel de wereld die allemaal met hetzelfde bezig zijn.
Vanavond hoop ik de Tuna-groep nog te zien, zij spelen normaal gesproken elke avond tegenover de kathedraal.
Al met al, het was weer een bijzondere Camino.
Hartelijk dank voor jullie leuke reacties en tot snel, morgen vlieg ik weer naar huis.
Veel groetjes,
Dimphy